1. Operator pocztowy może stosować własne znaki służące do potwierdzenia opłacenia usługi pocztowej zawierające informacje umożliwiające identyfikację operatora pocztowego oraz:
1) informację o wysokości opłaty za usługę pocztową napisaną cyframi arabskimi lub literami alfabetu łacińskiego, zwane dalej „znakami opłaty pocztowej”;
2) umowy o świadczenie usługi pocztowej, zwane dalej „oznaczeniami”.
2. Znakami służącymi do potwierdzenia opłacenia usług pocztowych świadczonych przez operatora wyznaczonego są:
1) znaki opłaty pocztowej emitowane przez operatora wyznaczonego jako samodzielne znaki opatrzone napisem zawierającym użyte w dowolnym przypadku wyrazy: „Polska” albo „Rzeczpospolita Polska”, zwane dalej „znaczkami pocztowymi”;
2) znaki opłaty pocztowej inne niż znaczki pocztowe, określone przez operatora wyznaczonego;
3) oznaczenia określone przez operatora wyznaczonego.
3. Wzory znaków opłaty pocztowej, z wyłączeniem znaków, o których mowa w ust. 2, podlegają zgłoszeniu Prezesowi UKE, który prowadzi ich wykaz. Wykaz znaków opłaty pocztowej jest jawny.
4. Prezes UKE odmawia, w drodze decyzji, umieszczenia wzoru znaku opłaty pocztowej w wykazie, o którym mowa w ust. 3, jeżeli:
1) zawarte na znaku napisy, wizerunki lub inne znaki graficzne naruszają dobra podlegające ochronie prawnej;
2) znak jest opatrzony napisem zawierającym wyrazy, o których mowa w ust. 2 pkt 1;
3) znak nie spełnia wymagań określonych w ustawie.
5. Stosowanie znaku opłaty pocztowej objętego decyzją, o której mowa w ust. 4, jest zabronione.
6. Znaczkom pocztowym przysługuje ochrona przewidziana w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2024 r. poz. 17, 1228, 1907 i 1965) dla urzędowych znaków wartościowych, zaś innym znakom i oznaczeniom służącym do potwierdzenia opłacenia usługi pocztowej, ochrona przewidziana w przepisach tego Kodeksu dla dokumentów.